Hulde aan de vakidioot,
Dagelijks breng ik net als vele vakgenoten mijn kostbare tijd door onder een paard.
Je had een vak moeten leren, wordt je grappend wel eens gezegd en toch heb ik dat 7 jaar gedaan. Vandaag de dag wordt het steeds moeilijker om een mening te mogen geven daar waar het nodig is, of je deze mening nu wel of niet kan onderbouwen met feiten.
Het dagelijks leven brengt vele schreeuwers met zich mee op de digitale snelweg. Ook doet de mening van de rijinstructeur of dat van het buurmeisje er vaak meer toe dan de mening van de professional. Als professional weet je dat iedere uitdaging die je tegenkomt in je werk een kwestie is van mitsen en maaren waar je tussen moet varen en geen kwestie van links of rechts zoals de schreeuwers het doen voorkomen.
Valt het alleen mij op, deze wijze van valse meningen prediken? Nee hoor zelfs als ik naar de huisarts ga vraagt de beste man, die me minimaal 30 jaar kent, meneer Burgmans wat denkt u dat u heeft?! Mijn antwoord is zoals altijd steevast en eenduidig: die mening laat ik aan u over, u bent de specialist en ik heet geen google met mijn achternaam!
Waar doe je nog goed aan dan om iemands mening te vragen? Mij werd vroeger verteld dat je pas een mening mocht geven als je ergens verstand van had.
Wanneer heb je eigenlijk ergens verstand van? Dat is de juiste vraag!
Mijns inziens heb je ergens verstand van als je wil leren, leren is proefondervindelijk of wel voortschrijdend inzicht opbouwen. Ik heb collega’s zat die iedere dag een rondje rond de kerk rijden en hun inkomen verdienen door iedere dag hetzelfde riedeltje af te spelen als autonoom handelend wezen, die nergens voor staan en nergens voor gaan en het al vermoeiend genoeg vinden om überhaupt ergens over na te denken, laat staan iets uit te leggen dan wel zich ergens in te verdiepen.
De mening van een vakidioot, die is goud waard.
Schoenmaker blijf bij je leest, is een bekende uitdrukking, je kan niet overal verstand van hebben. Vakidioten herken je aan de eindeloze passie die ze hebben voor hun werk, en de oneindige honger die ze hebben naar meer kennis. Men wil het naadje van de kous kennen. Het zijn die mensen die de mitsen en maaren kennen en iedere uitdaging aan willen pakken zonder zichzelf op de borst te slaan, want behaalde rendementen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Vakidioten zijn mensen die altijd open staan voor communicatie met andere vakidioten en zich verantwoordelijk voelen voor de opdracht die ze meekrijgen omdat het hun passie is. Daarentegen zullen de schreeuwers en niets wetenden hun ogen sluiten als het ze niet in het straatje past.
Ze zijn er helaas steeds minder, vakidioten, maar ik mag me gelukkig prijzen dat ik met een andere vakidioot mag samen leven waarbij ons dagelijks leven meer bestaat uit het vergaren van kennis en het motiveren van elkaars passie en het willen weten van het waarom, dan het moeten leven van een dagelijkse sleur zonder diepgang.
Ik wens u veel passievolle diepgang toe,
Met vriendelijke groet,
Robert Burgmans Vakidioot eerste klas, en tevens Rijksgediplomeerd en Meesterhoefsmid